LEROY
Het gewicht dat mijn leven een stuk lichter maakte.
Ze keek naar het scherm. Toen werd ze even stil. Daarna keek ze mij aan.
‘Gekeken naar je BMi ben jij obees.’ zei ze. Ik was 26 jaar oud. 1 meter 75 lang, en 90 kilo schoon aan de haak. Geen 90 kilo met een hoog vetpercentage, maar 90 kilo met weinig vet en veel spiermassa. Ik had een super gezond en sterk lijf. Maar volgens de reguliere geneeskunde was er iets goed mis met mij. Volgens mij, was er iets goed mis met de gezondheidsnormen.
Als kind was ik altijd klein van stuk. Een makkelijk doelwit voor vechtpartijen. En dat gebeurde ook. Ik verloor het vaak van 'the bad guys'. Toen mijn oma op haar sterfbed lag, gaf ze mij een dumbell. Een gewicht wat - zo bleek later - mijn leven een stuk lichter zou maken.
Niet snel na dit mooie geschenk ging ik de sportschool in. Eerst om de sterkste van de klas te worden. Daarna om de sterkste versie van mezelf te worden.
Hoe sterker en gezonder ik werd, hoe zwakker en ongezonder de maatschappij leek te worden. De schermen waarnaar we kijken worden steeds dunner. Maar de mensen die ernaar kijken worden steeds dikker.
We hebben steeds meer tools voor mentale gezondheid. Maar steeds meer mensen zijn depressief. En we reizen steeds meer de wereld over. Maar zitten vaker op een stoel.
Mijn doel is nooit geweest om de oudste man op aarde te worden. Wel is mijn doel om een lekker potje met mijn kinderen te kunnen voetballen wanneer ze puber zijn en tot op mijn oudste leeftijd gezond en vitaal te zijn.